Wellicht is het u ontgaan, maar in 10 procent van de gemeenten zijn vorige week gemeenteraadsverkiezingen geweest. De landelijke aandacht viel tegen, evenals de opkomst. Dieptepunt was de opkomst in de gemeente Haarlemmer meer, waar nauwelijks een derde van de kiezers de stembus wist te vinden.
Ook hier in Harderwijk komt de discussie zo nu en dan langswaaien. We doen al zoveel samen met Ermelo, moeten we niet eens samen? Of misschien zelfs in groter verband. Het zou efficiënter zijn, en de gemeente zou ook makkelijker een grote broek aan kunnen trekken richting gemeente en rijk.
Vast allemaal waar. En op veel terreinen werkt de gemeente Harderwijk al intensief samen met Ermelo en Zeewolde. Veel werk wordt al door de gezamenlijke organisatie Meerinzicht gedaan. Maar betekent dat ook dat we één gemeente zouden moeten worden?
Wat mij betreft niet. Wat je vooral ziet bij de steeds groter wordende herindelingsgemeenten is dat inwoners hun gemeente niet meer herkennen. Niet meer weten bij welk loket ze moeten zijn en zich niet thuis voelen bij de nieuwe gemeente. Hier is iemand Harderwieker. Of Hierdenaar. Maar inwoner van pak ‘m beet Groot Veluwe? Dat voelen mensen zich niet zo snel.
Wat mensen wel merken is dat een gemeentehuis verder weg komt te staan. In een andere stad. En dat ze zich minder vertegenwoordigd voelen door gemeenteraadsleden uit andere gemeenten. En dat is ook logisch, want je komt elkaar niet meer tegen op het schoolplein of bij de sportvereniging. Je spreekt dus ook minder snel een raadslid aan. En zoals je ziet bij de herindelingsverkiezingen vorige week: je gaat ook minder snel stemmen, waardoor de gemeenteraad minder representatief is.
Kortom, het is vast efficiënter en gemakkelijker, maar voor de democratie is de gang naar herindelen en steeds grotere gemeenten een slecht idee.
Wilco's Blogs 